I get lost in the hearts of others. I can no longer find myself at subway stops. Are these roads my destiny? Lonely, alone, alone! They can't see, I laugh inside. I'm walking in crowded places, actually I'm stuck in a cage, how are you guys? Each subway has separate doors! In fact, it is like our identities. Some are violent, crying children, and some are hopefuls trying to buy bread! Full of dreams that last forever! We get lost in time.

.

.

.

.

TR

    Başkalarının kalplerinde kayboluyorum. Metro duraklarında artık kendimi bulamıyorum. Bu yollar kaderim mi? Issız, yalnız, tek başıma! Göremezler ben içimden güllerim. Kalabalık yerlerde yürüyorum aslında kafeste sıkışmış gibiyim, ya sizler, nasılsınız? Her metronun ayrı kapıları var! Aslında kimliklerimiz gibidir. Bazılarında şiddet dolu, ağlayan çocuklar, bazılarında ise ekmek almaya çalışan umutlar! Sonsuza kadar süren hayaller dolu! Zamanlar içinde kayboluyoruz.